Vandaag was bij mij mevrouw van poliatieve zorg. Tijdens het praten , kreeg ik een mooi beeld hoe mens leven is. Die wil ik graag delen.

Ik ben nu 7 jaar verder en ik heb eindelijk besloten niet meer vechten en mij volledig over te geven aan natuurlijke proces van leven en sterven. Nu ik deze beslissing genomen heb, ervaar ik enorm rust. Dat gevoel van alles moeten is weg. Puur vrijheid gevoel. Ik denk omgeving heeft moeilijke dan ik zelf en willen me toch nog aanpraten in deze stadium paar chemo’ s te doen. Ik heb ze geluisterd en paar gedaan, maar bijwerkingen waren mij het niet waard om alle dagen in bed liggen en niet van de mooi zomer kunnen genieten. Vandaar beslissing, dat alles ligt in God’s handen en acceptatie van natuurlijke proces van mijn lighaam. Kijk, in natuur elke lente komt een nieuwe blaadje. In lente is die vers, gezond, vol leven. In zomer leeft hij ten volle . Daarna komt de herfst en aan de eind van de herfst valt die af. Dat is natuurlijke proces toch? Niemand gaat die blaadje al in de zomer spuiten met chemische stoffen met de hoop dat die eind van de herfst grote kans heeft niet af te vallen. Of als herfst aangekomen is toch nog proberen blaadje te behouden om nog meer spul op te spuiten. Paar rotte plekken uit dat blaadje weghalen, met de hoop ,dat die weer in lente groen wordt. Iedereen ons voor gek zou houden als wij dit zou doen, toch? Blaadje valt, hoe dan ook. Dat weten we allemaal en accepteren zonder probleem. En waarom doen dat niet met onze sterf proces? Ik zie mens lighaam ook als natuur, je wordt geboren, je leef en je sterft. Waarom wij zo krampachtig blijven hem bespuiten, repareren??? Het wordt nooit meer als in begin! Indianen zien sterven proces ook iets wat bij natuur hoort , maar in westerse wereld zie jou als gek, als je kiest aan te gaan een natuurlijk proces van de levens cyclus. Ik kies nu voor moeder natuur, weg met die stress kost wat kost de proces uit te stellen.

NAMASTE