En toen kwam de juni 2017. Een gebeurtenis kwam als donder uit de blauwe hemel die mij letterlijk emotioneel kapot gemaakt. Ik ga geen details opschrijven, maar het lag in relationele sfeer: afwijzing, bedreiging, bemoeienis van instanties als jeugd zorg. Hele zomer voelde ik volledig verstijfd van de machteloosheid wat er gebeurd , maar juist dit, mij aan denken gezet. Om verder te gaan met mijn zoektocht . Ik geloof dat alles in leven gebeurt met een reden. Juist de gebeurtenissen en mensen die je meest pijn  hebben gedaan, zijn je grootste leraren. Nu zie ik dat, maar in 2017 zomer was ik niet zo overtuigd 😊 Je heb dan twee keuzes blijven jammerren dat dit jou is overkomen en weer zelfde fouten maken of een keuze maken uit te zoeken waarom . Wat zit hier achter en wat moet ik hier van leren. Ik koos de tweede weg. Ik ga nu onderzoeken waarom ik zo heftig reageer op machteloosheid en liet mijn lighaam weer befreezen in plaats van vechten. 

Begin september voelde dat ik moeilijke kon ademen. Ik dacht wellicht een longontsteking. Weer naar de huisarts, verwijs brief naar de longarts. Long arts foto gemaakt en zag dat in rechte long was vocht aanwezig. Meteen met een naald beetje vocht uitgehaald en nieuwe afspraak gemaakt over paar dagen. Ongelofelijk hoe brein kan je gek maken, ik dacht nogsteeds aan longontsteking . Dus zit ik daar rustig  en het komt….wij vonden kanker cellen in je pleura vocht. En weer dat verstijven van angst, ik ga dood. Kom je thuis, muren komen  op je af, verward, verdrietig en de vraag en wat nu??!!! Er is niemand bij wie je kan uithuilen je angst en verdriet. Nou op dat moment zou ik ook niet gekund de ware emoties te tonen en zo kwetsbaar op te stellen. Ergens had ik een blokkade dit kunnen doen. Paar dagen later paar vriendinnen nemen me mee naar de strand om mijn gedachten beetje werzetten en mij te verwennen. Ik had nu interessante trigger dit uit te zoeken, waarom ik kan niet emoties laten gaan in ander mensen bijzijn. Dus ik heb intentie uitgesproken dat ik wil dit onderzoeken en ik vertrouwde God dat hij nu juiste dingen/mensen op mijn pad sturen, wat mij zou helpen mijn ” emotioneel blokkade” aan te pakken . Ik had alle vertrouwen in. Ze hebben mij 2 dagen opgenomen in ziekenhuis om longvocht volledig afzuigen en longvlies plakken met ” Bleomycine ” . Ik had daarna paar maanden door dit spul veel adem klachten gekregen dat ik ging op internet zoeken wat is dat voor middel. Ik schrok er van. 10% kan zelf dood aan gaan. En weer liet ik iets inspuiten zonder te vragen. Kwam weer doordat ik verstijfd was van angst en helder denken was er niet bij. Want je vertrouwd dat ze de beste met je hebben.Tegenwoordig plakken ze niet meet met deze spul, te agressief heb ik gehoord. Ze hebben me geadviseerd naar oncoloog te gaan. Om de beslissing te nemen wat ik nu wil heb ik besloten dat te doen op Texel. Met halve adem, helemaal gebroken kwam ik op de eiland. Ik was nooit gelovig geweest, maar op de eiland heb ik letterlijk met God gesproken. Het gaf mij enorme houvast. Ik nam elke dag thermoskan met thee en twee bekertjes mee en zo voerde ik gesprekken met God. Samen thee drinken. hahah gelukkig was al herfst en kon ik lekker zitten in de duinen en ongestoord met hem praten, huilen, lachen . Jeetje wat lichte het op!!!! Daarheen ging ik gebroken heen en terug vol vertrouwen dat alles komt goed. Ik heb besluit genomen dat ik naar die oncoloog gaan, maar wel wil deze keer dingen doen alleen  als ik volledig achter sta en niet alles aannemen wat ze mij voorstellen uit machteloosheid gevoel. 

Oncoloog was gelukkig meer ruimdenkend (dan die ene in begin toen enige methode was chemie en radiatie) . Ik voelde me begrepen als mens en zij stond er achter om reguliere geneeskunde met alternatieve te combineren. Daarom ging ik met haar in zee. Ze stelde mij om wetenschappelijk medicatie uitproberen en soort onderzoek traject in te gaan. Ik stemde in. De medicatie hete : Ribociclib, Zoladex ( om eiren stoken in rust krijgen waardoor ben ik accuut in menopauze gekomen), letrazol. Ik ga niet op in alle maandelijkse onderzoeken waar ik 2 jaar een proefkonijn was. In die tijd denk ik, als niet wiet oil (waardoor ik kon heel goed slapen) zou ik niet vol gehouden. Schijnt ik deed de beste van 20 vrouwen die in traject heeft gezeten en ook afgemaakt. Uiteraard over mijn slaap wonder middel heb ik niet verteld. Maar als je in overgang bent, ga je slechter slapen, want je heb van die zweet momentjes s’nachts. En goed slapen is gezond. Mijn tumor waardes waren in die 2 jaar schommelen  tussen 200-75. Soms hoger ,soms lager. Kreeg ook veel klachten in mijn voeten door die hormoonpil. Maar plus punt  was dat mijn longvocht bleef weg, uitzaaiingen uit lever en buik ook weg.

Ok dacht ik, nu ik stabiel ben, kan ik verder  met mijn zoektocht naar blokkade van mijn emoties. Een dag krijg ik een boek  en die hete ” Liefdesbang” van Hannah Cuppen. Ik begon te lezen en enige wat ik dacht, het gaat echt over mij ! Eindelijk iemand beschrijft iets waar ik al jaren op zoek ben geweest  bij allerlei psychologen. Alles klopte ik heb dus hardnekkige bindingsangst! Dit is dus ook angst. En wat doet angst? Juist, geeft stress en slecht voor genezing. Ik ging zoeken naar een goede coach die mij kon helpen en inzien hoe ik kan dit kwijt raken. Helaas klassieke psychologen benadering werken voor mij niet. Alleen al hun vraag” wat denk je zelf hier over….” kom ik echt niet veder. Ik hou als iemand me echt kan schudden met een confronterende ‘ Spiegel” , daar kan ik echt iets mee. Natuurlijk zo spiegel en confrontatie raakt je enorm, maar daar leer je het meest van. Want door soort cupping systeem, die je ergens in je kindertijd geleerd om pijn niet te voelen om jezelf soort  te beschermen, zie je zelf echt niet. Het is je natuurlijke status van je zijn is geworden. Maar door confronterende spiegel ineens zie je waarom je dingen doet zo en niet zo. Ik ben echt enorm dankbaar dat ik zo’n coach op mijn pad tegen gekomen. Ik heb geleerd over mijn emotionele blokkade’s. Schijnt veel vrouwen die borstkanker krijgen moeilijk hebben hun emoties te uiten. Ik begon beter me uiten, vaker nee zeggen als iets niet goed voelde.  Alle contacten in mijn leven bekeken en wat niet meer paste bij mij afscheid genomen. Om dit traject af te sluiten heb ik besloten naar retraite te gaan. Was eind november 2019. EN in die retraite ben ik mijn genezing tegen gekomen. Dat is voor de volgende schrijven.

“ Je verzamelt in je leven, precies wie je nodig heb om je heen.  Sommigen leren je korte lessen, anderen laten je nooit meer alleen”