Het is begin 2020. Kanker vrij, bindingsangst vrij en een gevoel nu ga ik helemaal anders doen. Maar hoe dan?! Dat is een goede vraag. Hoe ik al die jaren deed, kwa relaties, kan dus niet meer , maar hoe dan wel?! Ik voel soort een beginneling, die voor het eerst naar school gaat. Ok, ik begin met praktisch opschrijven wat voor type man ik wil. Ten slotte met retraite ook zo gedaan en is goed uitgekomen. Wees duidelijk wat je wil, dat was de boodschap 😊 Ik wil dat hij niet ouder is dan ik, kinderen heeft in de zelfde leeftijd als mijn jongste zoon, Max 10 km van mij vandaar woont, houdt van muziek en dansen, liefs lang en slank en intelligent. Alleen praktische kant en de rest als emoties zoek ik zelf tijdens deze weg uit. Achteraf gezien, heb ik paar meest belangrijke dingen niet gewenst. Dus moraal van de verhaal “ Wees echt duidelijk wat je wil!” . Maar goed. Meteen Tinder aangemaakt en begon met swijpen. Binnen een dag kwam ik man tegen wat voldeed aan alles wat ik gewenst had . Hij was zelf een DJ geweest en wist veel van de muziek. Gezien ik ben iemand die niet zo veel chat dus een week later afgesproken drankje te doen. Bij de drankje zag ik al meteen, dat ik geen aantrekkingen kracht had, want ik zag dat zijn mannelijkheid was beschadigt en mij kenende, zou ik weer een coachende rol aannemen om zijn mannelijkheid terug te geven. En dat is juist wat mij ziek maakt en energie lek geeft. Er komt in mij zo’n ” redders syndroom” om man weer in zijn energie te zetten. Terwijl man moet het zelf doen, zelf uitzoeken waarom die lek is ontstaan, waarom hij heeft zijn ballen weggegeven/ verloren. En erger is, dat die “ redding” ging een kant op, waardoor mijn eigen feminiene energie verzwakte. Toen ik weer in zelfde valkuil ingestapte ben ,wilde ik bij de bodem uitzoeken , waarom juist beschadigde mannen komen op mijn pad. Want ik wordt letterlijk uitgezogen. Voor ik begin een relatie mijn ogen stralen, aan de eind van de relatie zij ze helemaal doof. Over dat uitzoeken schrijf ik berichtje apart.

Maar goed, terug naar deze geval. Naar ons eerste ontmoeting in cafe, bracht hij mij netjes naar huis en ik zei dat ik twijfels had. Maar ik ga kans geven en kijken of die nog komt de aantrekkingskracht. Eerste maand kwam niet, tweede maand begon corona dus weinig te doen dan veel fietsen en bij elkaar eten. Deerde maand nog steeds geen aantrekkingskracht. Maar ja, ik ben aan leren en wellicht duurt langer bij mij deze keer. Als je hechting probleem heb, vroeger begon altijd met aantrekkingskracht en lust en ik dacht dat dit liefde was. Nieuwe weg is dus eerst voelen in mijn hart en daar vanuit ontwikkeld de lust. Zo dacht ik . Maar het duurde al 3 maanden en totaal geen gevoel. Hij was juist helemaal weg van mij en wilde stapje verder dan alleen fietsen en vrienden zijn. Dit was mijn langste dating periode ooit, zonder enige kus 😇 Op dit punt zou eerlijk geweest naar mijzelf en hem toe, gewoon stoppen, want het wordt toch niets. En dan mijn oude patroon bracht op idee . Stel dat ik toch met hem intiem wordt, dan gaat al die hormonen spelen als knuffel hormoon oxytocine, wellicht komt ten goede voor aantrekkingkracht ?! (Fouuuuut, weer beslissing nemen vanuit hoofd en niet vanuit hart) . Hij is tenslotte een leuke en lieve man. Al in zijn huwelijk weinig intimiteit gehad….. En bam, weer zijn emotionele pijn woog hoger dan die van mij. Gezien zijn mannelijkheid was futsie, in bed moest ik ook de lead nemen. Als ik in die tijd youtube filmpjes heb gemaakt “ sex voor beginners” zou enorm veel hints gehad. Wat was dat een ramp, ik voelde me letterlijk mijzelf aan verkrachten. Achteraf als ik het zie, hoe is het gegaan, denk ik wat a f…k jij heb het weer gedaan! IK kan alleen zelf voor de kop slaan, het is niemands schuld, behalve die van mij. Ik zie nu als een hele harde les. Soort ok, je wilde anders doen, dan ga jij deze relatie aan en we zien of je echt iets geleerd heb in die 2 jaar. Soort beproeving/ examen van boven . Nee dus 🙈 Eind augustus mijn frustratie was zo hoog ik kon echt niet meer . Ik besefte dat mijn investering maakt geen sprongen en is zijn ballen nogsteeds kwijt. Ik wilde iets uithalen uit hem wat niet inzat. Dus Ik barste als een bom wat was totaal onverwacht voor hem. Huilen,weer mij verwijten ,maar voor mij was het echt klaar. Weg ermee. Punt.

Half maand later kreeg ik longvocht in mijn linke long. In september hebben ze het uitgezogen en het ging even goed, wel met half adem dat wel. Vocht was constant aanwezig, maar gelukkig nam niet toe. Maar in maart 2021 kwam hardnekkig terug . Wat ik denk, ik maakte weer zelfde fout maakte ( niet in relatie) om ander mens probleem plaatsen boven die van mij. Bij oncoloog weer blood gecheckt en tumorwarders waren deze keer 950!!! En omdat ze zo hoog waren, heb ik uit soort angst ingestemd met chemotherapie in de form van tabletten. 2 maanden vol gehouden, maar gestop toen ik kreeg vreselijk pijn in mijn darmen dat ze gingen bloeden. Tumormarkers zelfs toegenomen, net als long vocht.Dus het werkte totaal niet. Ik werdt alleen zieker van. En net als altijd in dit soort situaties ,ga ik mijn intuïtie vragen wat is beste nu voor mij. Ik ging rustig zitten en echt naar mijzelf te luisteren wat is goed voor mij. Wat wil Ik zelf en niet wat wil ziekenhuis. Ik wilde dat ze mij linke long volledig afzuigen en plakken met de talk. In de hoop dat geen vocht meer kwam in de pleura.Deze weg werkte helemaal perfect. Ik leefde ten volle, kon weer alles. Longen waren vrij van vocht. Wat was dat een geweldig gevoel!!! IK was letterlijk high zonder drugs. Je begin pas je longen te waarderen, als ze niet doet wat ze normaal deden. Dus ik was elke dag dankbaar dat ze goed deden. Zelf mijn lang gekoesterde feest voor elkaar gekregen en georganiseerd. Mijn huis verbouwd en andere kleur gegeven. Maar toen kwamen donkere maanden en boven op weer lockdown. Gezien ik veel twijfels had over vaccinatie, heb ik dat niet gedaan. Waar door voelde ik letterijk uitgesloten uit maatschappij als tweede rang burger. Zelf in sovjet unie tijd ,als ik niet achter iets 100% stond ,deed ik niet aan mee met de de massa. Vaccinatie voelde voor mij als soort dwang om een pasport te krijgen. Soort groene licht om leuke dingen te doen om bij maatschappij te horen. Ik maakte me enorm boos en verdrietig voor deze onrecht en onbegrip. Ze noemde het geen dwang, maar als je het niet deet dan…… Paar vriendschappen hier door kwijt geraakt. Ik voelde weer machteloosheid in me opkomen, allen te staan tegenover grote massa. En gezien machteloosheid gevoel voor mij niet gezond is , begin december begon ik voelen dat longvocht terug komt. Maar deze keer in mijn rechte long. Ik ben van ziekenhuis verandert . Nu zit ik bij Erasmus MC en kan ik iedereen aanraden . Ze hebben oog voor de mens en geweldig goede zorg. Bij nieuwe oncoloog mijn tumormarkersgemeten en die waren nu ….. 5000!!!! Toen ik dat zag. dacht ik, waarom was ik in 2017 zo bezorgt over dat 200. Over tumormarkersga ik hier apart bericht schrijven, want wat ik heb gemerkt, op internet heel weinig informatie hier over te vinden is. Ze hebben mij long nu bijna elke maand uitgezogen en zou een permanente draain plaatsen. Maar dat kan niet meer. Mijn long heeft zichzelf georganiseerd in veel verschillende bolletjes die gevuld zijn met vocht. Daardoor uitzuigen niet meer mogelijk is. Nu ben nu gelaten aan God en geduld hoe lang ik het volhoud tot ik niet meer aan kan…..Maar ik geloof nogsteeds in wonderen. Ah, die eeuwige optimist in me 😊